พ่อแม่ไม่รัก

      ฉันคิดว่าพ่อแม่ไม่รัก พ่อทิ้งฉันไปตั้งแต่ฉันยังเด็ก แม่ไม่เคยบอกรัก ไม่เคยตามใจฉันเลย แม่ไม่เคยได้ดั่งใจเลย เพื่อนมีแต่ฉันไม่มี 

      แต่วันนี้ฉันอยากจะขอบคุณฟ้าเบื้องบนที่ส่งให้ฉันได้มาเกิดเป็นลูกแม่ อาจเป็นเพราะฉันไม่ได้เป็นลูกเศรษฐี แต่แม่คนนี้สอนให้ฉันรู้อะไรหลายๆอย่างที่ไม่รู้ว่าถ้าฉันเกิดในครอบครัวอื่นจะได้เรียนรู้สิ่งเหล่านี้ไหม แม่สอนให้ฉันรู้ความรักของแม่มีมากแค่ไหน แม่ได้เคยสอนด้วยคำพูด แต่แม่ทำให้เห็นเป็นประจำ แม่ไม่เคยบอกรัก แต่สิ่งที่แม่ทำคือ แม่ทำงานหนักหาเงินทำอาหาร หรือซื้ออาหาร ให้ลูกได้กินครบ 3 มื้อ ในแต่ละมื้อเมนูอาหารก็ไม่ได้มีเยอะ แต่แม่บอกเสมอว่าให้กินเยอะๆร่างกายจะได้แข็งแรง แต่แม่กลับกินน้อยๆ เพื่อให้ลูกได้กินอิ่ม เวลาเราป่วยแม่ก็ดูแลไม่เคยห่าง ป้อนข้าว ป้อนน้ำ ป้อนยา ฉันไม่ชอบเวลาที่ฉันป่วย เพราะฉันมักจะร้องไห้เสมอ ฉันรู้สึกอ่อนแอ แต่ทุกครั้งที่ฉันร้องไห้ฉันจะเห็นแม่น้ำตาครอ ตาแดงๆ และแม่ปลอบใจฉันว่าเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็หาย เวลาที่ฉันดื้อ แม่ก็ไม่เคยด่าด้วยคำพูดหยาบๆ คำแรงๆ หรือแม้แต่การตี แม่มักจะพูดกับฉันด้วยเหตุผล พร้อมๆกับการปรับเหตุผลของฉัน เพราะทุกคนมีเหตุผลของตัวเอง ไม่ได้มีเหตุผลใครถูกหรือผิด แต่มันขึ้นอยู่กับว่าเหตุผลของใครดีกว่า ถ้าเหตุผลฉันดีกว่าแม่ก็รับฟังและปรับตาม ครั้งหนึ่งฉันเคยดื้อมากจนแม่เผลอเอาไม้แขวนเสื้อมาตี ทำให้ฉันโกรธมากจนไม่คุยกับแม่เพราะฉันคิดว่าแม่ไม่มีเหตุผล แต่ฉันกลับเสียใจมากเพราะฉันเห็นแม่แอบไปร้องไห้อยู่หลังบ้าน เหตุผลของแม่คือรักเรามากจนทนเห็นเราเกเรไม่ได้ ฉันบอกแม่ว่าไม่ชอบให้แม่ตี ใจมันน้อย แม่ก็ไม่เคยตีฉันอีกเลยเหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้ฉันรู้สึกว่าแม่รักฉันมาก และฉันไม่เคยทำให้แม่เสียใจอีกเลย ฉันพร้อมจะทำทุกอย่างที่ทำให้แม่สบายใจ 

      แม้แต่เรื่องการเลือกเส้นทางชีวิตมหาวิทยาลัย ฉันมีความใฝ่ฝันที่จะเรียนวิศวะโยธา แต่คุณแม่อยากให้ฉันเป็นแพทย์ ซึ่งมันเหมือนเป็นเส้นทางตรงข้าม แต่คุณแม่ก็ไม่เคยบังคับฉัน คุณแม่พูดกับฉันด้วยเหตุผลเสมอว่าทำไมถึงอยากให้ฉันเป็นแพทย์ แรกๆฉันยอมรับว่าฉันปฏิเสธ ไม่ฟังเหตุผลของท่าน ฉันคิดว่าแม่อคติกับอาชีพวิศวกร แม่ถามว่าทำไมฉันถึงอยากเป็นวิศวกร ฉันก็บอกท่านไปตามความเป็นจริง ท่านก็ถามกลับเกี่ยวกับอาชีพวิศวกรที่ฉันไม่รู้มากก่อน เช่น จบมาแล้วทำงานอะไร มีตำแหน่งงานรองรับมากขนาดไหน ปีๆหนึ่งคบจบกี่คน กว่าเราจะจบมีคนจบก่อนเรากี่คน ตำแหน่งงานนั้นยังจะเหลือให้เราไหม เหลืออีกเท่าไหร่ สู้เขาได้ไหม นั่นทำให้เริ่มตั้งคำถามกับตัวเองว่านั่นเหมาะกับเราไหม ไม่ใช่ว่าเพราะไม่ชอบวิศวะ แต่เป็นเพราะว่าทำไมแม่รู้เยอะกว่าเรา แม่ไม่ได้อคติ แต่แม่กำลังเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ฉัน ฉันจึงเปิดใจ เปิดโอกาสที่จะฟังเหตุผลของแม่บ้าง สุดท้ายฉันก็รู้สึกว่าเหตุผลของแม่ดีกว่าเหตุผลของฉัน 

     คุณพ่อคุณแม่หลายๆท่านก็คงคิดเหมือนคุณแม่ดิฉัน คือต้องการเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับลูก แต่นั่นก็ขึ้นอยู่กับว่าสิ่งที่คุณสื่อสารออกไปนั้น ใช่สิ่งที่คุณคิดหรือไม่ หลายๆท่านสื่อสารออกไปแล้วทำให้คนฟังคิดว่าพ่อแม่อคติ และอีกสิ่งคือคุณได้สอนให้ลูกฟังเหตุผลไหม เพราะถ้าคุณไม่เคยสอนให้เขารู้จักการรับฟังเหตุผล การพูดของคุณจะดีแค่ไหนก็อาจจะไม่มีประโยชน์เลย

     สิ่งที่ฉันจะบอกในบทความนี้ คือ ฝากบอกคุณพ่อคุณแม่หลายๆท่านว่า การด่าด้วยคำพูดแรงๆ ใช้คำพูดหยาบคาย หรือการตีลูกบ่อยๆนั้น หลายๆมันไม่ได้ทำให้เรากลัว ไม่ได้ทำให้เราดีขึ้น มันกลับเป็นการสร้างปมในชีวิตเรา ตอนที่เราถูกด่าหรือตีเราจะเกิดความน้อยใจในชีวิตว่าพ่อแม่ไม่รัก และนั่นอาจจะส่งผลให้เรากลายเป็นเด็กมีปัญหา เราอาจจะกลายเป็นคนกร้าวร้าว เราอาจจะเป็นเด็กเก็บกด หรือเราจะมีปัญหาทางจิต ขอร้องนะคะ ช่วยคุยกับเราด้วยเหตุผลเถอะค่ะ บางครั้งในขณะที่คุณใช้เหตุผล คุณอาจจะรู้สึกว่าเราไม่ฟัง เชื่อเถอะค่ะว่าเราฟังพวกคุณอยู่ เราจดจำทุกคำพูด ทุกการกระทำของคุณ พฤติกรรมของเราจะเปลี่ยนดีขึ้น แย่ลง หรือไม่เปลี่ยนอยู่ที่คุณแล้วค่ะ